Tuwim na nowo, czyli poezja w wersji animowanej – pomysł na lekcję w klasach 2–3

W dzisiejszych czasach dzieci otaczają tablety, gry, YouTube i media społecznościowe. Tradycyjna książka – a tym bardziej poezja – coraz częściej przegrywa z tymi nowoczesnymi rozpraszaczami. Czy da się to zmienić? Oczywiście! Wystarczy sięgnąć po znane i lubiane teksty oraz połączyć je z narzędziami, które dzieci dobrze znają i lubią.

Jednym z najlepszych poetów do takiej pracy jest Julian Tuwim – autor pełen humoru, energii i dziecięcej wyobraźni. Wiersze takie jak Lokomotywa, Słoń Trąbalski czy Okulary potrafią rozbawić i zaciekawić nawet najmłodszych. A jeśli dodamy do tego Canvę i odrobinę kreatywności? Otrzymujemy świetną lekcję języka polskiego połączoną z techniką, plastyką i... animacją!

Jak przeprowadzić taką lekcję? 

 1: Czytanie wierszy Tuwima

Zaczynamy klasycznie – wspólnym czytaniem wybranych wierszy poety. Można zrobić to na głos, z podziałem na role, a nawet z użyciem nagrań lektorskich.

2: Podział na pary

Uczniowie pracują w parach. Każda para losuje (lub wybiera) jeden wiersz Tuwima, który będzie tematem ich pracy. Zadanie? Stworzyć animację poklatkową opartą na treści wiersza.

To świetny sposób na rozwijanie:

• współpracy,

• umiejętności dzielenia się zadaniami,

• kreatywnego myślenia.

3 Tworzenie animacji w Canvie

Canva to proste narzędzie online, które pozwala dzieciom tworzyć piękne projekty bez konieczności znajomości trudnych programów graficznych.

Co robią dzieci w Canvie?

• Zalogowanie i utworzenie projektu - Dzieci tworzą nowy projekt – najlepiej w formie filmu
• Przygotowanie tła i ilustracji - Mogą używać darmowych grafik, zdjęć lub tworzyć własne ilustracje. Canva oferuje też funkcje AI, które pozwalają generować obrazy do scen z wiersza.
• Dodanie tekstu - Fragmenty wiersza trafiają na kolejne slajdy – dzieci same decydują, które wersy pojawią się jako napisy, a które przeczyta np. wygenerowany głos AI.
• Ożywienie wiersza animacją - Dzieci wybierają animacje: przesuwające się postacie, migający tekst, efekty specjalne. Każdy slajd staje się częścią poklatkowej opowieści.

4: Pokaz animacji

Gotowe animacje warto zaprezentować na osobnej lekcji. Każda para pokazuje swój filmik i mówi kilka słów o tym, jak interpretowała wiersz i jak wyglądała ich praca twórcza. To nie tylko świetna zabawa, ale też nauka występowania przed grupą.

5: Refleksja i rozmowa

Na koniec dobrze zorganizować krótką rozmowę: Co było najtrudniejsze? Z czego są najbardziej dumni? Jakie fragmenty wiersza zapamiętali najbardziej? Co sprawiło im największą radość?

Taka refleksja wzmacnia poczucie sprawczości i uczy dzieci myśleć o literaturze w sposób osobisty i twórczy.

Dlaczego to działa?

• Łączy tradycję z nowoczesnością – poezja staje się interaktywna i bliska współczesnemu dziecku.
• Rozwija umiejętności miękkie – współpraca, komunikacja, wyrażanie emocji.
• Uczy narzędzi cyfrowych – dzieci zdobywają podstawy pracy z grafiką, animacją i prezentacją.
• Pobudza wyobraźnię i kreatywność – każde dziecko tworzy coś wyjątkowego.
• Buduje pozytywny kontakt z literaturą – Tuwim przestaje być „zadaniem domowym”, a staje się zabawą i przygodą.

Zachęcanie dzieci do czytania wierszy nie musi oznaczać nudnego wkuwania i recytowania z pamięci. Dzięki nowoczesnym narzędziom, takim jak Canva, poezja może zyskać drugie, cyfrowe życie, a dzieci – szansę na pokazanie swojej kreatywności. Julian Tuwim w wersji animowanej to nie tylko świetna zabawa, ale też piękna lekcja literatury, która zostanie z dziećmi na długo.

 Przykłady dziecięcych opracowań 

 

 

 

 

Czy warto stosować debatę w klasach 2 i 3? – prosta rozmowa, wielka nauka

 W klasach 2 i 3 uczniowie uczą się nie tylko czytać, pisać i liczyć. To także czas, gdy dzieci zaczynają wyrażać swoje zdanie, uczą się słuchać innych i pracować w grupie. Jednym ze sposobów, by rozwijać te umiejętności, jest debata, czyli rozmowa na określony temat, w której dzieci uczą się mówić, słuchać i… myśleć!

Co to jest debata dla dzieci?

Debata to specjalna rozmowa, w której dzieci przedstawiają różne opinie. Przykład? Jedna grupa mówi: „Warto mieć zwierzątko w domu”, a druga: „Zwierzątko to dużo obowiązków i nie każdy powinien je mieć”. Obie strony próbują wytłumaczyć, dlaczego tak uważają. Najważniejsze jest to, że nikt się nie obraża – uczymy się mówić z szacunkiem i słuchać innych.
1. Dzieci uczą się myśleć- Podczas debaty trzeba przemyśleć swoje zdanie, znaleźć powody, a potem to wszystko ładnie powiedzieć. To świetne ćwiczenie dla głowy!
2. Doskonałe ćwiczenie w mówieniu- Debata pomaga dzieciom przełamać tremę. Dzięki niej chętniej zabierają głos na lekcji i stają się pewniejsze siebie.
3. Uczą się słuchać - Podczas debaty trzeba uważnie słuchać kolegów i koleżanek, żeby zrozumieć, co mówią. To bardzo ważna umiejętność – nie tylko w szkole.
4. Lepiej zapamiętują - Gdy dzieci same przygotowują argumenty, szukają informacji i dyskutują, lepiej zapamiętują to, czego się uczą – także z innych przedmiotów!
5. Pracują razem- Debata to okazja do pracy w grupach. Dzieci uczą się, że warto dzielić się pomysłami, pomagać sobie nawzajem i działać razem.
6. Uczą się panować nad emocjami -Nie zawsze ktoś się z nami zgadza – i to jest OK! Debata uczy, jak spokojnie rozmawiać i nie złościć się, gdy ktoś myśli inaczej.

A teraz pomysł w klasie 2  - praca z lekturą M. Kruger "Karolcia"    tutaj

Debata autorstwa pleciugi

Drzewo tożsamości – Kim jestem? SCENARIUSZ ZAJĘĆ, KLASA 2 -3

EDUKACJA SPOŁECZNA

Temat lekcji: Kim jestem?

Cele ogólne:

• Kształtowanie poczucia własnej tożsamości.
• Rozwijanie umiejętności autoprezentacji.
• Budowanie pozytywnego obrazu samego siebie i innych.

Cele szczegółowe (uczeń):

• wie, czym jest tożsamość i co ją tworzy,
• potrafi powiedzieć o sobie kilka zdań.
• rozpoznaje swoje cechy, zainteresowania, wartości,
• szanuje różnorodność wśród rówieśników.

Metody pracy: rozmowa kierowana, burza mózgów, praca plastyczna,
Forma pracy: indywidualna, grupowa i w parach

Środki dydaktyczne:

• karta pracy z konturem drzewa,
• kredki, pisaki, nożyczki, klej,
• kolorowe karteczki,
• zdjęcia rodzinne uczniów (opcjonalnie),
• lustro ręczne (dla zabawy na rozgrzewkę),
• plansza z hasłem: „Jestem wyjątkowy, bo…”

Przebieg lekcji:

1. Rozmowa wstępna, postawienie pytania: Czy wiesz, kim jesteś?

• Zabawa z lustrem: dzieci po kolei patrzą w lustro i mówią jedno miłe zdanie o sobie (np. „Lubię swoje włosy”, „Jestem dobry w rysowaniu”).

2. Rozmowa kierowana (10 minut)

Pytania pomocnicze:

• Co to znaczy być sobą?
• Co nas wyróżnia?
• Czy każdy człowiek jest taki sam?

Nauczyciel zapisuje na tablicy różne cechy (np. wygląd, zainteresowania, ulubione rzeczy, wartości)
i tłumaczy, że to wszystko składa się na tożsamość.

3. Drzewo tożsamości (20 minut)

Uczniowie otrzymują kartę pracy z drzewem (patrz foto)– pień i gałęzie są puste.

- Zadanie: wypełnić drzewo informacjami o sobie:

• Pień – imię, wiek, miejsce zamieszkania
• Gałęzie – zainteresowania, cechy charakteru, marzenia, ulubione rzeczy, rodzina
• Liście – mogą przykleić (lub narysować) symbole, rysunki przedstawiające siebie
• Można dodać własne zdjęcie lub rysunek swojej twarzy na środku drzewa.

4. Prezentacja i rozmowa 

• Chętne dzieci prezentują swoje drzewa.
• Krótka rozmowa o różnorodności i tym, że każdy jest wyjątkowy.
• Gra z planszą: każde dziecko kończy zdanie: „Jestem wyjątkowy, bo…”
• Nauczyciel dziękuje za otwartość i podkreśla wartość każdej osoby.

5. Ewaluacja

• Uczniowie mogą ocenić lekcję np. kolorowymi buźkami (wesoła, neutralna, smutna)

GRY I ZABAWY MATEMATYCZNE MNOŻENIE I DZIELENIE

Rzuć kostką i podziel

Karty z dzielnymi do pobrania - tutaj     KOSTKA ONLINE

Cele gry:

• Ćwiczenia w dzieleniu.
• Rozwijanie umiejetności myślenia matematycznego

Potrzebne materiały:

• kartki z zapisanymi liczbami (np. 20, 36, 48, 56 – dostosowane do poziomu graczy).
• kostka do gry (z liczbami od 1 do 6 lub dostosowana do gry – np. z wyższymi wartościami, jeśli to starsze dzieci).
• opcjonalnie: tablica, pisaki lub liczydło do wizualizacji działań.

W grze uczestniczą minimum 2 osoby

Zasady gry:

• Rozkładamy kartki z liczbami na stole lub tablicy.
• Pierwszy gracz rzuca kostką – liczba wyrzucona na kostce to dzielnik.
• Gracz wybiera jedną z liczb na kartkach i wykonuje dzielenie.
• Jeśli wynik jest poprawny, zdobywa 1 punkt i zapisuje go na swojej tablicy wyników.
• Jeśli się pomyli, kolejka przechodzi na następnego gracza.
• Gra toczy się przez określoną liczbę rund (np. 10) lub do zdobycia ustalonej liczby punktów.
• Wygrywa osoba z największą liczbą punktów.

Przykład rozgrywki:

Na stole znajdują się liczby: 20, 21, 24, 25, 27, 28, 30, 36, 48, 56.
Pierwszy gracz rzuca kostką i wyrzuca 4.
Wybiera liczbę 20 i wykonuje dzielenie: 20 : 4 = 5. Jeśli odpowiedź jest poprawna – zdobywa punkt. Drugi gracz rzuca kostką i wyrzuca 6 . Wybiera 36, bo 36: 6 = 6 – zdobywa punkt.
Gra trwa, aż wszyscy gracze zakończą rundy.

Modyfikacje gry:

• Zamiast zwykłej kostki użyj kostki 10-ściennej lub 12-ściennej, aby zwiększyć zakres działań.
• Zamiast kostki tradycyjnej, kostKa interaktywna, lub kołó z liczbami
•  Drużynowa rozgrywka – gracze mogą konsultować się w parach lub grupach.
• Czasowa rywalizacja – można dodać limit czasu na odpowiedź (np. 10 sekund).

CUKIERKU, TY ŁOBUZIE

Każda lektura w mojej klasie to mini projekt. Dużo się dzieje i dzieci czekają na czas z książką. Nie ma testów, nie ma ocen, nie ma stresu. Każdy czyta, bo chce brać udział w wyzwaniach. A dzieje się bardzo dużo. Prawdziwa edukacyjna przygoda. Szkoła nie musi być nudna. 

Prezentacja wiodąca KLIK

CZĘŚĆ 1

Z JAK ZEGAR

 ODCINEK 1  - JAK DAWNIEJ MIERZONO CZAS

ODCINEK - 2 - KONSTRUUJEMY ZEGARY: SŁONECZNY, WODNY I PIASKOWY.

ODCINEK - 3- ZABAWY Z ZEGAREM

ODCINEK 4 - Jak wygląda agent? - praca z zegarem

Jak mierzono czas - DD

Prezentacja - Jak  mierzono czas?

Prezentacja - Nasze zegary

Interaktywne

• 1. Plansze do wyświetlania - pełne godziny
• 2. Ćwiczenie interaktywne - uzupełnianie tarczy zegarowej
• 3. Plansze gry zegarowej - Która godzina?
• 4. Jak wygląda agent? - kodowanie na tarczy zegarowej
• 5. Zabawy z zegarem

Karty do pobrania

1. Karty gry "Która godzina"